Depresyona yakalanma riskini artıran mesleklerden biri de polis memurları, itfaiyeciler ve sağlık görevlileri de dahil olmak üzere ilk müdahale ekiplerinin mesleğidir. Travmatik olaylara sürekli maruz kalmak, yüksek stresli durumlar ve acil durumlarla başa çıkmanın getirdiği duygusal gerginlik, depresyon için önemli risk faktörleri olan kronik strese ve tükenmişliğe yol açabilir .
Sağlık çalışanları da işlerinin zorlu olması nedeniyle artan depresyon riski altındadır. Uzun çalışma saatleri, çok sayıda hasta ve hastalara veya acı çekenlere bakmanın getirdiği duygusal gerginlik, merhamet yorgunluğuna ve çaresizlik duygularına yol açabilir.
Bu durum özellikle yoğun bakım ünitelerinde veya bakımevlerinde çalışan hemşire ve doktorlar gibi meslekler için geçerlidir.
İş dünyası, özellikle de finans ve hukuk gibi yüksek stresli sektörlerde, depresyon riskine de katkıda bulunabilir. Sıkı teslim tarihlerine uyma, iddialı hedeflere ulaşma ve şiddetli rekabetin üstesinden gelme baskısı, kronik strese ve yetersizlik duygularına yol açabilir ve bu da zamanla depresif belirtilere yol açabilir.
Uzun yol kamyon şoförleri, evden çalışanlar veya araştırma laboratuvarlarında çalışanlar gibi çok fazla izolasyon gerektiren meslekler de depresyon riskini artırabilir. Sosyal temasın olmaması ve doğal güneş ışığına sınırlı maruz kalma, sirkadiyen ritimleri bozabilir ve yalnızlık ve izolasyon duygularına katkıda bulunabilir.
Öğretmenlik mesleği her ne kadar son derece ödüllendirici olsa da, depresyon riskinin yüksek olduğu başka bir meslektir. Öğretmenler sıklıkla ağır iş yükleriyle, idari baskılarla ve farklı öğrenci gruplarını desteklemenin getirdiği duygusal zorluklarla karşı karşıyadır; bunların tümü bunalım ve tükenmişlik duygularına katkıda bulunabilir.
Ayrıca aktörler, müzisyenler ve yazarlar gibi eğlence ve yaratıcı endüstrilerdeki meslekler zihinsel olarak yorucu olabilir. İş fırsatlarının öngörülemezliği, sürekli öz değerlendirme ve kamusal imajı sürdürme baskısı bu mesleklerde duygudurum bozukluklarına katkıda bulunabilir.
Bireysel dayanıklılığın, başa çıkma stratejilerinin ve destek sistemlerinin, kişinin mesleği nedeniyle depresyona girip girmeyeceğini belirlemede kritik bir rol oynadığını belirtmek önemlidir. İşverenler, ruh sağlığı destek programlarını uygulayarak, iş-yaşam dengesini teşvik ederek ve ruh sağlığı sorunları hakkında açık iletişimi teşvik ederek bu risklerin azaltılmasına yardımcı olabilirler.
Bazı mesleklerde, yarattığı spesifik zorluklar ve stres etkenleri nedeniyle depresyona yakalanma riskinin daha yüksek olduğu söylenebilir. Bununla birlikte, depresyonun mesleği ne olursa olsun herkesi etkileyebileceğinin ve yardım ve destek aramanın iyi bir zihinsel sağlığı korumak için çok önemli olduğunun kabul edilmesi önemlidir.
